Het schoolplein is een wespennest van loeders, moeders en boze oma’s. Je kunt je verbazen over alle persoonlijkheden die het schoolplein terroriseren. Bij het weg brengen en ophalen van de kinderen gebeuren er dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. Luizenmoeders die aangevallen worden omdat hun kind luizen zou hebben, maar ook roken net op het fietspad naast de school ondanks een vriendelijk verbod is iets waar ik dagelijks tegen aan loop.
Ondanks dat ik vrij positief in het leven sta en vrij ruimdenkend kan ik mij verbazen over het gedrag van vele ouders. Ik hou van het vriendelijk begroeten van jan en alleman maar ik zet mij bewust af tegen het zwaai-comité.
Ik hoor je denken het zwaai-comité, wat moet ik mij daar bij voorstellen? Het zwaai-comité op de school van mijn zoon ziet er als volgt uit. Moeders en vaders die bij het ophalen en weg brengen het lef hebben om het opstarten van de les moedwillig te verstoren door te gaan zwaaien voor het raam.
Deze mensen kunnen geen ondernemers zijn want zeg nou zelf. Hoe zou jij het vinden als al je personeel gaat staan zwaaien terwijl ze eigenlijk aan de slag zouden moeten gaan. “Henk wat ben jij aan het doen? Ik zwaai nog even 5 minuten naar Christiano terwijl ik ondertussen mijn computer opstart.” Huh, dit gebeurt toch ook niet op het werk dus waarom zou je dan de start van de les verstoren? De juffrouw doe je er zeker geen plezier mee, want de kinderen moeten twee keer afscheid nemen.
Ik stel dan ook voor dat alle juffrouwen bij dit gedrag, de komende tijd, lekker een extra koffie pauzetje nemen als de ouders weer eens voor het raam staan te zwaaien. De ouders zullen verbaasd zijn dat de juf de kinderen achterlaat en de werkdruk in het onderwijs neemt hoogstwaarschijnlijk af doordat er nog meer tijd is voor rust, ontspanning en extra koffiepauze. Kortom stop ermee en laat de juffrouw of meester zijn werk doen. Aapjes kijken doe je maar in de dierentuin.
