Elke week geniet ik enorm van het kleine leed wat er in het programma: "Ik vertrek" voorbij zie komen.
Een prachtig hotel zonder gasten of er zijn wel gasten maar de bedden ontbreken nog. Yes, elke week gaat
er wel iets mis, wat een pret. Cultuurverschillen en kinderen met heimwee zorgen natuurlijk ook voor enorme
kopzorgen en hoe houdt je je hoofd dan in hemelsnaam koel?
Er is geen goede of slechte manier een ieder doet het op zijn of haar eigen manier.
Zo gaat het bij het opvoeden van je kinderen ook, er is geen goed of kwaad, je doet wat je hart je ingeeft.
"Hoe zorg je ervoor dat als je faalt of een misstap maakt je niet direct in de auto terug naar huis rijdt."
In het geval dat je emigreert en dus de taal niet spreekt en wellicht ook geen huis auto en werk hebt
dan volg je dus je hart. Maar daar bovenop heb je dus ook de verantwoordelijkheid over je kinderen en dan moet het slagen.
Voor deze emigranten heb ik dan ook maar één vraag: "Hoe zorg je ervoor dat als je faalt of een
misstap maakt je niet direct in de auto terug naar huis rijdt."
Respect heb ik voor het lef en het doorzettingsvermogen wat deze mensen tonen.
Blijven lachen naar de gasten maar met name naar je kinderen om ook hun te blijven overtuigen van je droom.
Het gras is altijd groener aan de overkant, maar op het moment dat je in Italië zit, of in een ander exotisch warm land,
dan heb je maar 1 doel en dat is je enthousiasme niet verliezen want als 1 iemand de stekker uit de droom (van een ander)
trekt dan is direct een enkeltje Hollandia.
..een enkeltje Hollandia.
Niemand houdt van sleur in mijn ogen en volgens mij dromen al de kijkers van de serie ook stiekem van een (klein) avontuur.
Ook al blijft het bij dromen en durf je niet de stap te zetten als je maar elke week blijft genieten van deze geweldige serie.
