Als je richting de veertig gaat begin je ineens tradities te waarderen die je eerder voor lief nam. Hoe gek dat voor alle jonge mensen moet klinken.
Het leven moet spannend zijn voor velen mensen onder ons. We reizen naar verre exotische landen en kopen de grootste huizen en laten dit allemaal op sociale media zien aan elkaar. Maar naarmate ik mij richting de respectabele leeftijd van 40 beweeg ga ik sommige tradities meer en meer waarderen.
Mijn moeder bakte elk jaar oliebollen, ze begon er al vroeg mee in de ochtend. Het beslag werd in grote kommen bereid en moest reizen op de verwarming. Aangezien het eind december zeer koud was zat ik tegen de verwarming aan geplakt met vlak naast mijn hoofd twee kommen met oliebollenbeslag.
“Ze nemen al onze tradities van ons af”, hoorde ik laatst op het nieuws en ik vroeg mij af wie die ze zijn. Tradities kunnen niet afgenomen worden maar kunnen wel veranderen. Zo worden die oliebollen nu door mijn man gebakken en (gelukkig) niet meer door mijn moeder.
Vele tradities worden van generatie op generatie doorgegeven. Oliebollen bakken is een traditie die zorgt voor overvolle buiken en dagenlang spetterpoep. Dat hebben we graag over voor een traditie.
Dit jaar geen spetterende jaarwisseling maar ik heb op de bank een boek gelezen. Onder het mom van tradities mogen gebroken worden. Eerlijk is eerlijk ik miste het hele sociale feest gebeuren wel met vrienden verschrikkelijk. Sommige tradities gooi ik liever over de muur dan dat ik er krampachtig aan vast blijf houden.
