Ben jij bang om vanaf een wolkenkrabber naar beneden te kijken of toch om onder een hoogwerker door te lopen.
Elk mens kent zijn persoonlijke valkuil(en) en ik heb de angst om te mislukken. Jazeker hoe zelfverzekerd ik ook mag overkomen ik doe alles zo perfect mogelijk en het liefst zonder het risico te lopen dat er iets verkeerd gaat.
Wellicht had je dit nooit achter mij gezocht maar het is toch echt zo ik wil het liefst dat alles in mijn leven zo perfect mogelijk verloopt. Sinds kort ben ik ervan overtuigt dat als je je kwetsbaarheid toont dat dat zeker niet gezien mag worden als het tonen van je zwakheid maar als een ontdekkingsreis.
Maar wat als je Nee zegt tegen die angsten en toegeeft aan alles wat er op je pad komt, wat dan?
Laatst sprak ik mij uit dat ik bang was om te solliciteren met de reden dat ik mogelijk weer afgewezen zou worden en daar zit dus mijn uitdaging. Dingen doen die buiten mijn comfortzone liggen en waarin het mis kan gaan. Ergens is het ook behoorlijk bizar dat ik met mijn altijd bijdehante opmerkingen bang ben om te mislukken. Zwart wit gezien creëer ik iets in mijn hoofd wat er eigenlijk helemaal niet is. Als ik er meerdere dagen mee blijf rond lopen dan kan ik mijn gedachtes zo groot als een luchtballon opgeblazen. Voor sommige mensen kan het al iets kleins zijn, angst om uit te glijden vlak voor een raam terwijl al je collega’s zitten te kijken of angst om in het openbaar te spreken. Als je toegeeft aan die angst dan zal je heel je leven bang zijn voor wat er komen gaat. Maar wat als je Nee zegt tegen die angsten en toegeeft aan alles wat er op je pad komt, wat dan?
Je zal ervan staan te kijken dat mensen openlijk zullen toegeven dat zij ooit ook zoiets soortgelijks hebben meegemaakt.
Schaamte is ook zoiets kleins wat je in je hoofd groter kan maken dan dat het daadwerkelijk zich heeft voorgedaan. Je scheurt bijvoorbeeld compleet
uit je broek op je werk en het wordt opgemerkt door diverse personen. Je kan ervoor kiezen om heel de dag te blijven zitten zodat niemand het te zien
krijgt maar je zou jezelf ook af kunnen vragen of al die collega’s dit zelf ook niet eerder hebben meegemaakt. Geeft toe aan de schaamte en vertel het tegen de mensen om je heen zodat je het kunt delen. Je zal ervan staan te kijken dat mensen openlijk zullen toegeven dat zij ooit ook zoiets soortgelijks hebben meegemaakt.
………onderlinge liefde
Als je je als ras perfectionist, zoals mijzelf, streeft naar een perfect leven waarin alles precies gaat zoals je voor ogen hebt dan wordt het nooit máár dan ook nooit spannend. Als ik naar mijn vriendinnen en ik kijk, dan zijn er veel emoties aanwezig de laatste periode. Of dat nu te maken heeft met de 30+ leeftijd die we allen gepasseerd hebben of het feit dat je je beseft dat je niet meer jong en spannend bent dat weet ik niet.
Het tonen van emoties, het openstellen en het inleven in een ander is eigenlijk iets heel kostbaars en ik ben mij er erg van bewust dat ook dat heel leerzaam en avontuurlijk kan zijn. En hoe ik in mijn opvoeding ook geleerd hebt dat je niet moet lullen maar poetsen ben ik er stiekem toch ook achter gekomen dat als ik empathie toon voor anderen dat er ook meer onderlinge liefde voor elkaar ontstaat.
Ps check eens naar de TED talk van Brené Brown
Listening to shame | Brené Brown
