Vanavond probeer ik mijzelf nog eens om te draaien in bed en besef mij dat ik heel veel lijk op een zeekoe. Tweeëntwintig weken zwanger en ik waggel door het leven, het liefst zuchtend en steunend. Vrouwen die niet klagen over de zwangerschap lijken een ver van mijn bed show. Soms, heel soms probeer ik mijzelf wel in te houden maar het liefst klaag ik een ongeveer 10 keer per dag.
...ik waggel door het leven
Het is ook een heel goed excuus om heel veel huishoudelijke taken uit handen te geven. Het schoonmaken van de kattenbak en het dragen van de wasmand het is allemaal de komende negen maanden niet aan mij besteed. Daar kan ik nu echt van genieten, die kleine momenten dat je je een bevoorrechte positie mag innemen. Zo rij ik al weken met de bus mee, puur om het feit dat ik enorm kan genieten van het feit dat er een scholier voor mij opstaat. (Tip) Ze staan sneller op als je je hand in je zij steekt en luid zucht en steunt en de trommel goed naar voren steekt.
...enorm kan genieten van het feit dat er een scholier voor mij opstaat.
Het tegoed van 100 euro op mijn ov-kaart is na al die onzinnige busritjes als sneeuw voor de zon verdwenen. Dus is het tijd dat ik op zoek moet gaan naar een nieuwe hobby om mijn zwangerschap uit te buiten. Alle zwangerschaps- en babyboxen zijn bij elke luierdepot opgehaald. Meneer en mevrouw Jansen in Appelscha kunnen de komende jaren veel luier en billencrème reclame in hun brievenbus ontvangen aangezien mijn privé adres toch echt wel privé blijft. Over die boxen gesproken, ze proberen daarin zoveel mogelijk reclame te steken en je ongewild aan zoveel mogelijk bedrijven te koppelen, wat verschrikkelijk. Baby's zijn anno 2018 de melkkoe van de Nederlandse samenleving. Twaalfhonderd euro voor een kinderwagen is een doodnormale zaak. Je koopt alles nieuw want je kunt niet paraderen in een diarree kinderwagen van marktplaats.
Om deze lange klaagzang nog completer te maken heb ik al verschillende kwaaltjes doorlopen. Vermoeidheid, misselijkheid, hoge bloeddruk, maagzuur en veel piesen en héél veel zeiken. Er is niemand die mij erop aan durft te spreken omdat je simpelweg een zwangere vrouw nooit en te nimmer mag tegenspreken. Meeveren is de enige oplossing voor mijn man, kortom hij moet 9 maanden lang 'ja en amen' zeggen. Op de vraag "Vindt je mij nog knap?"; is maar één antwoord mogelijk. Hij antwoord dan ook braaf: "Natuurlijk schatje, je bent nog altijd prachtig." Het is voor mij en ook zeker voor mijn man echt geen pretje zo'n zwangerschap ik geef het volmondig toe. De mooie momenten zijn er ook echt maar die zijn echt te zoetsappig om hier te vermelden en persoonlijk houd ik momenteel toch meer van een klaagzang.
"Natuurlijk schatje, je bent nog altijd prachtig."
